Een oude vraag opnieuw bezoeken ... want ik vond een zeer informatieve blogpost die er nieuw licht op werpt. Maar laat me eerst wat context geven voordat ik de link geef.
Bij het beoordelen van de kwaliteit van een tijdbasis, of het nu gaat om een kristal, een keramische resonator of een frequentiestandaard van laboratoriumkwaliteit, zijn er twee begrippen die moeten worden onderscheiden:
- nauwkeurigheid : hoe dicht is de frequentie van de tijdbasis bij zijn nominale waarde
- stabiliteit : in hoeverre drift die frequentie in de tijd
Nauwkeurigheid is belangrijk als u wilt dat uw klok de juiste tijd "out of the box" geeft. Als u echter bereid bent enige tijd te besteden aan het kalibreren van uw klok, maakt het u niet zoveel uit, want u gaat elke onnauwkeurigheid die u meet, kalibreren. Het antwoord van jfpoilpret geeft een voorbeeld van een "handmatig" kalibratieprotocol, dat noodzakelijkerwijs behoorlijk lang duurt. Als je een GPS-module met een 1PPS-output kunt lenen, kan de kalibratie binnen enkele seconden worden uitgevoerd.
Stabiliteit is een serieuzere kwestie. Als de frequentie van de tijdbasis willekeurig afwijkt, zal dit uw kalibratie-inspanningen tenietdoen. In wezen zal de kalibratie u vertellen hoe snel of langzaam uw klok nu loopt, maar u kunt niet voorspellen hoe snel of langzaam deze in de toekomst zal lopen.
Hier is de beloofde link: Arduino klokfrequentie-nauwkeurigheid, door Joris van Rantwijk.
Wat Joris deed, is de nauwkeurigheid en stabiliteit meten van een Arduino ProMini ( geklokt van een keramische resonator) en een oude Duemilianove (kwartskristal). Vanuit mijn perspectief zijn de belangrijkste afhaalrestaurants:
- beide klokken zijn schromelijk onnauwkeurig, dus beide zouden door de gebruiker moeten worden gekalibreerd om als uurwerken te worden gebruikt.
- het kwartskristal van de Duemilianove heeft een behoorlijke stabiliteit, beter dan 1,5e-8 bij een gemiddelde tijd van 6 uur
- de stabiliteit van de keramische resonator van de Pro Mini is zielig, meer
dan twee ordes van grootte slechter dan het kristal, waardoor het in wezen onbruikbaar is als een uurwerk.
Hier is zijn Allan deviatie plot, die de klokinstabiliteit meet als een functie van de observatietijd:
(bron: jorisvr.nl) sub >
Hoewel deze studie enkele beperkingen heeft (er zijn slechts twee borden getest, en de observatietijd is te kort), is het goed doordacht en zeer informatief. Ik moedig je aan om het in zijn geheel te lezen.